Dientzenhofer Georg
Syn Georga Dientzenhofera, rolnika z gospodarstwa Oberulpoint koło Litzdorfu w Górnej Bawarii, i Barbary z domu Thanner, najstarszy z braci Dietzenhoferów, architekt i budowniczy, twórca pielgrzymkowego kościoła Świętej Trójcy zwanego Kappl koło Waldsassen, o niezwykle symbolicznej treści architektonicznej, Otworzył drogę swoim braciom - w przypadku Leonharda i Johanna w Bambergu, w przypadku Wolfganga w Ambergu, mężowi Marii Elisabeth z domu Hager i ojcu czwórki dzieci, z których żadne nie zajmowało się architekturą.
Georg urodził się w 1643 roku jako najstarsze dziecko z małżeństwa Georga Dientzenhofera i Barbary Thanner w gospodarstwie Oberulpoint koło Litzdorfu w Górnej Bawarii. Został ochrzczony w kościele w Au 11 sierpnia 1643 roku. Podobnie jak pozostałe rodzeństwo uczęszczał do szkoły we Flintsbach (zob. Wspólne początki rodziny Dientzenhoferów).
Prawdopodobnie w okresie po śmierci ojca Georga 20 lutego 1673 roku, Georg wyrusza wraz z braćmi i siostrą Anną z rodzinnego gospodarstwa w poszukiwaniu praktyki i pracy. Rodzeństwo Dientzenhoferów stopniowo docierało do metropolii praskiej, która wraz z nadejściem rekatolizacji po bitwie pod Białą Górą w 1620 r. przeżywała barokową gorączkę budowlaną. Pragę można określić jako pierwszy ważny punkt zwrotny w życiu braci Dientzenhoferów.
Georg, najstarszy z braci Dientzenhoferów, jest po raz pierwszy wspomniany w Pradze w 1677 roku, kiedy to został zapisany w rejestrze jako Georg Pinzenhover przy chrzcie Dorothy Susanny, córki bawarskiego murarza Sebastiana Sock, w kościele św. Jest on również wymieniony jako świadek przy chrzcie córki mistrza murarskiego Johanna Georga Mayera w kościele Matki Boskiej pod Łańcuchem w Pradze w 1681 roku.
W 1677 roku Georg jest pierwszym z Dientzenhoferów odnotowanym w Pradze, kiedy to figuruje w rejestrze jako Georg Pinzenhover przy chrzcie Dorothy Susanny, córki bawarskiego murarza Sebastiana Sock, w kościele św. Tomasza na Malej Stranie.
11 stycznia 1678 r. Anna, siostra braci Dientzenhoferów, poślubiła w kościele św. Tomasza na Małej Stranie Wolfganga Leuthnera, który, jak można przypuszczać, był krewnym wybitnego praskiego budowniczego i architekta Abrahama Leuthnera. Na ślubie obecnych jest wszystkich sześciu braci (v. Abraham) z rodziny Dientzenhofer. Świadkiem jest Katharina Dinzenhofer (być może siostra Barbara, jako drugie imię).
Abraham Leuthner zatrudnia w późniejszych latach Georga, Krzysztofa i Leonharda, najmłodszy Johann terminuje u niego. Na pytanie, czy Dientzenhofrowie przyjechali do Pragi celowo, aby zobaczyć się z Abrahamem Leuthnerem, czy też pracowali z nim w Passau, nie ma odpowiedzi.
Obie rodziny Leuthner i Dientzenhofer były później ściśle powiązane. Więzi rodzinne były niewątpliwie ważne dla późniejszego zaangażowania Georga, Krzysztofa, Leonharda i Johanna w firmie budowlanej Abrahama Leuthnera.
W 1679 roku Georg złożył wniosek o przyznanie mu obywatelstwa praskiego, aby mógł się osiedlić jako mistrz murarski na Małej Stranie.
W 1681 r. rozpoczyna pod kierunkiem budowniczego Kaspara Feichtmayera przebudowę zniszczonych budynków klasztornych cystersów Waldsassen w Horní Falec koło Chebu. Wkrótce zostaje on odsunięty od kierowania budową i zakon cystersów za namową ojca Nivarda Christopha zwraca się do praskiego budowniczego Abrahama Leuthnera (1640-1701).
Od 4 stycznia 1682 r. w Waldsassen kontynuowano budowę polegającą na rozbiórce starego klasztoru i położeniu nowych fundamentów pod budynki klasztorne. Pierwotne plany przebudowy klasztoru Waldsassen, rozpoczęte w 1681 roku, zostają w 1682 roku zastąpione planami Abrahama Leuthnera, który w tym samym roku przejmuje budowę. Abraham Leuthner zatrudnił najstarszego z braci Dientzenhoferów, 39-letniego wówczas Georga, jako majstra przy budowie klasztoru cystersów i bazyliki Wniebowzięcia. Georg jest później po raz pierwszy wymieniany jako prawdopodobny autor planów kościoła. Bracia Krzysztof i Leonhard są również wymienieni jako majstrowie przy budowie.
Z punktu widzenia dalszej pracy budowniczych Dietzenhoferów jest to drugi ważny punkt zwrotny, miejsce, w którym bracia nawiązują niezbędne kontakty i rekomendacje, i skąd ich drogi biegną z dużą spójnością rodzinną do architektonicznych szczytów w Czechach i Niemczech.
W 1682 roku Georg przenosi się na stałe z Pragi do Waldsassen i 25 sierpnia 1682 roku żeni się z Marią Elisabeth z domu Haager, córką waldsaskiego rzeźnika. Z małżeństwa tego urodziło się czworo dzieci ochrzczonych w Waldsassen (Anna Mechtildis *23.12.1683, Gertrudis *21.2.1685 †24.12.1685, Gertrudis *1686, Johannes Josephus *12.11.1688).
Działalność Georga, ale i Leonharda Dientzenhofera nie ograniczała się już w latach 80-tych XVII wieku do Waldsassen. Niezależnie od Abrahama Leuthnera przyjmują zlecenia w niekiedy odległych miejscach w Górnym Palatynacie i Frankonii w Bawarii.
19 lutego 1683 roku Georg zostaje obywatelem Amberg, stolicy Górnego Palatynatu. Do swojej śmierci w 1689 roku Georg mieszkał jednak na stałe w Waldsassen w Górnym Palatynacie, gdzie brał ślub, chrzcił swoje dzieci i umierał. W Ambergu wniósł w 1687 i 1689 r. opłatę na rzecz skarbu miasta Amberg, aby utrzymać swoje obywatelstwo mimo nieobecności.
Amberg jest historycznym centrum Górnego Palatynatu, historycznym ośrodkiem handlowym i centrum przetwórstwa rudy żelaza. Oprócz tego jest to również miejsce silnej rekatolicyzacji w XVII wieku. Wiązało się to z przybyciem katolickich zakonów oraz silną aktywnością budowlaną związaną z budową klasztorów i kościołów.
W 1683 roku Georg przejmuje budowę kolegium i gimnazjum jezuickiego w Ambergu. W 1684 roku sporządza plany budowy skrzydła północnego, a w 1686 roku plany rozbudowy skrzydła zachodniego kolegium jezuickiego w Ambergu w Górnym Palatynacie w Bawarii. Po przedwczesnej śmierci Georga budowę dokończył dopiero w 1689 roku Wolfgang Dientzenhofer.
W 1684 roku za namową ojca Paulusa Eckharta z Münchenreuth i ojca Nivarda Christopha z klasztoru w Waldsassen Georg projektuje kościół pielgrzymkowy Trójcy Świętej znany jako Kappl na Glasberg koło Waldsassen, którego tematem jest przestrzenny wyraz tajemnicy Trójcy Świętej. Plany zostają przedłożone 17 grudnia 1684 roku konsystorzowi biskupiemu w Ratyzbonie, który zatwierdza je w kwietniu 1685 roku. Budowa rozpoczyna się w maju 1685 roku, a 12 lipca 1685 roku położono kamień węgielny. W 1689 roku odbywa się pierwsze nabożeństwo w kościele, który zostaje poświęcony 12 sierpnia 1711 roku. Kościół pielgrzymkowy Świętej Trójcy jest najważniejszym dziełem Georga Dientzenhofera.
To, co jest godne uwagi w projekcie Georga o formie kaplicy, to wysoka zawartość symboliczna architektury. Boska Trójca jest wyrażona we wszystkich swoich składowych przez liczbę trzy. Plan piętra oparty jest na trójkącie równobocznym w okręgu. Idea Trójcy Świętej jest symbolizowana na zewnątrz przez trzy wieże i trzy wieżyczki z cebulastymi kopułami i trzema oknami każda. Wewnątrz kościoła Trójca Święta wyrażona jest przez trzy rotundy, które z kolei określone są przez trzy ołtarze i trzy kolumny, każda stojąca na rogach planu.
W 1685 roku Georg został równy Abrahamowi Leuthnerowi jako "aedilis monasterii" przy budowie klasztoru cystersów w Waldsassen. Georg figuruje jako mistrz budowlany w Waldsassen do 1688 roku.
W 1685 roku ojciec Nivard Christoph z klasztoru Waldsassen polecił Georga jezuitom w Bambergu do budowy nowego jezuickiego kościoła św. Marcina na Grüner Markt.
30 stycznia 1685 roku, w wieku 24 lat, brat Georga Leonhard poślubił w Waldsassen 19-letnią Marię Annę Hager, córkę mistrza rzeźnickiego z Waldsassen i młodszą siostrę żony jego brata Georga, Marii Elisabeth.
W 1686 roku Leonhard jest wymieniony jako mistrz murarski przy przebudowie klasztoru premonstratensów w Speinshart w Górnym Palatynacie, rozpoczętej w 1683 roku według planów Johanna Schmutzera. Niektóre źródła wymieniają Georga również jako autora planów dalszych prac budowlanych. Po przedwczesnej śmierci Georga w 1689 r. na budowie pojawił się Wolfgang, określany w dokumentach jako "mistrz budowlany Wolfgang Dientzenhofer z Ambergu". W 1692 roku Wolfgang przedstawił plany kościoła klasztornego Niepokalanego Poczęcia NMP i rezydencji opackiej. Prace murarskie rozpoczęto 22 czerwca 1692 roku. Surowa budowa kościoła zostaje ukończona w 1698 r. i poświęcona w 1706 r. Czteroskrzydłowy kompleks klasztorny zostaje w pełni ukończony dopiero w 1713 r.
W 1686 roku Georg zostaje wyznaczony przez jezuitów z Bambergu na mistrza budowlanego ich kolegiaty Namen Jesu, dzisiejszego kościoła św. Marcina (Martinskirche) i kolegium jezuickiego w Bambergu. Kamień węgielny pod budowę według projektu Georga zostaje położony 4 sierpnia 1686 roku.
Budowę kościoła św. Marcina w Bambergu przejmuje następnie od Georga jego brat Leonhard, co być może ma związek z przejęciem przez Georga budowy kościoła w Trauttmannshofen koło Ambergu, który dla odmiany projektuje i buduje Leonhard. Pierwsze nabożeństwo zostaje odprawione w kościele św. Marcina w Bambergu w Sylwestra 1691 roku. Kościół zostaje poświęcony 17 maja 1693 roku, a w pełni ukończony w 1696 roku. Kolegium jezuickie w Bambergu zostaje ukończone bez Dientzenhoferów dopiero w 1720 roku.
Wraz z budową kościoła św. Marcina w Bambergu rodzina Dientzenhoferów ostatecznie ugruntowuje swoją pozycję we Frankonii. Współpraca zakonu jezuitów z Georgem i Leonhardem rozpoczyna przemianę Bambergu, zwanego Rzymem Franków, w miasto barokowe, którego barokowy wygląd jest zasadniczo zdeterminowany przez architekturę trzech braci Dientzenhoferów: Georga, Leonharda i Johanna. Kulminacja przemian nastąpiła za panowania księcia-biskupa Lothara Franza von Schönborn (1655-1729) po 1693 roku.
Georg Dientzenhofer zmarł nagle 2 lutego 1689 roku w wieku 46 lat w Waldsassen w Górnym Palatynacie.
Jego żona Maria Elisabeth, którą poślubił 25 sierpnia 1682 roku i miał z nią czworo dzieci, przeżyła Georga i wyszła później za mąż za budowniczego Bernarda Schiessera. Losy dzieci nie są znane.